Թատրոն

Մարեցին լույսերը,

Բարձրացավ վարագույրը,
Ես փակում եմ աչքերս,
Ու փոխում իմ գույնը:

Դահլիճը լուռ է,
Ոչ ոք չի աղմկում,
Հանդիսատեսը հիացմունքից կույր է,
Երբ ես եմ խաղում:

Դերս միշտ թարմացնում եմ,
Գուցե մենախոսե՞մ,
Կամ իմ խանդի հողի վրա
Նորից քեզ հունից հանե՞մ:

Սիրելիս, ես միշտ փոխվում եմ,
Ու երբեք չեմ կրկնվի,
Միայն թե իմ միակ հանդիսատեսը,
Ինձնից չհոգնի...

Անընդհատ կփոխեմ դիմակներս,
Դե՛, կռահի՛ր, ո՞վ եմ ես,
Ես անգիր գիտեմ բոլոր տողերս,
Ու ողջ թատրոնս նվիրում եմ քեզ:

Մանեն բեմի վրա է,
Նա այսօր լավ է խաղացել,
Պիեսի վերջը սա է,
Ու քեզ մնում է լուռ ծափահարել...