Ի՞նչ անել ամռանը

Ամա՜ռ, երանելի ու ցանկալի եղանակ, մանավանդ՝ ուսանողների համար: Բայց շատ հաճախ հանձնելով քննությունները՝ հանդիպում ենք մեզ քաջ ծանոթ աբսուրդի զգացումը՝ հա, ասենք թե ամառ ա, քննություններս տվեցի հետո՞- ու էսպես սկսվում են ձանձրալի ու տհաճ ամառային արձակուրդները ու նույն ոգով էլ ավարտվում են: Նման տաղտկալի ամառվանից ազատվելու համար նախօրոք հետաքրքիր պլաններ կազմեք՝ իրոք օգնում է: Օրինակ ծառայելու համար առաձնացրել եմ մի քանի կետ.
1.Ամառը փոփոխությունների շրջան է. սկսեք մազերից վերջացրեք ոճով, միևնույն է, եթե վատ ստացվի մինչև սեպտեմբեր կհասցնեք ուղղել, իսկ մոտիկները չեմ կարծում, որ շատ անողոք կվերաբերվեն ձեր էքսպերիմենտներին:
2.Անպայման արևայրուք ընդունեք, զգացե՛ք ամառը սեփական մաշկի վրա: Բայց  վառվելուց խուսափելու համար(ես այժմ էդ վիճակում եմ) օգտագործեք պաշտպանիչ քսուքներ:
3.Չհրաժարվեք նաև պիկնիկի հաճույքից, փառք Աստծո վերջերս Երևանում ակտուալ ա, խոտին նստելը (լավ է ուշ, քան երբեք): Գնացեք մտերիմների հետ, քանի որ պարզապես ծանոթների հետ հնարավոր չէ լիցքաթափվել ու մի խոսքով հարամ կլինի:
4. Այ, ինչ վերաբերում է հեռու ծանոթներին կամ անծանոթներին, նրանց հետ շատ հետաքրքիր է տարբեր խաղեր խաղալը. բացօթյա մաֆիան, պրինցիպը կամ ռիսկ թե անկեղծությունը շատ զվարճալի են:
5. Հարգելի հայ աղջիկներ, գոնե ամռանը քիչ շպարվեք: Շոգից քրտինքախառը քսուքը շատ տհաճ է նայվում ձեր գեղեցիկ դեմքերի վրա: Ամառը սիրում է ամեն ինչի բնականը:
6. Փոփոխություն մտցրեք նաև տան կահավորման մեջ: Հայերիս մեջ ընդունված է քսան տարի ապրել առանց անկողինը կամ պահարանը տեղից շարժելու: Կահավորեք ձեր սենյակը այնպես՝ ինչպես հարմար եք գտնում:
7. Գնեք վառ, պայծառ հագուստ: Ես ինքս դասական սևի սիրահար և պաշտպան եմ, բայց սևը իրոք շատ է շոգեցնում, կան շատ այլ ակտուալ գեղեցիկ գույներ, օրինակ նորից իմ շատ սիրելի կապույտը:
8. Ամեն մեկս ունի մոտ 10 տարի չդասավորած պահարան կամ դարակ, որը խղճի խայթի միջնորդությամբ երբեմն հիշեցնում է իր մասին: Ես իմ սեղանը երեկ հազիվ դասավորեցի, հիմա ձեր հերթն է:
9. Արժե գնալ ֆուտբոլի: Ես ինքս առանձնապես ֆուտբոլի սիրահար չեմ, բայց մի քանի անգամ գնացել եմ ու շա՜տ լավ է անցել: Անպայման մեկին երկրպագեք, էդպես ավելի զվարճալի է:
10. Ֆուտբոլի խոսեցի հիշեցի գարեջրի մասին: Մի օր սաստկալի տապին խմեք սաաառը գարեջուր:
11. Փորձեք սարքել տնային սառը թեյ: Շատ համեղ է ու բնական: Եթե չեք կողմնորոշվում, պրիմիտիվ բաղադրատոմսը ես կտամ:
12. Ամռանը կարելի է գնալ սպորտի կամ թեկուզ պարի: Ես, օրինակ, ուզում եմ լողի գնալ:

13. Վերջապես ունենք լի՜քը ազատ ժամանակ ու եթե նախկինում ինչ որ մի բան անելու համար- ժամանակ չկար, հիմա արդեն կարելի է սկսնակ մակարդակով սովորել ֆրանսերեն ու վերջացնել կիսատ մնացած գիրքը:
14. Հիշեք հին ընկերներին կամ ուսուցիչներին, այցելեք նրանց, միասին կիսվեք ձեր սիրելի դպրոցական հուշերով:
15. Վաղ առավոտյան գնացեք վազելու(մի բան, որ բոլորը ուզում են, բայց ոչ մեկ չի գնում, կամ կամքն է պակասում կամ ռիսկը) ընկերների հետ կամ ականջակալներով: Եթե ընկերներով եք, ապա մի մոռացեք թե ինչ նպատակով եք դուրս եկել ու կեսից մի բան ուտելու չգնաք:
16. Քիչ ժամանակ անցկացրեք համակարգչի առջև, վիրտուալ շփումը փոխարինեք ռեալով:
17. Օիագիր սկսիր: Կիսվիր ամենօրյա տպավորություններով, վերլուծիր արաքներդ ու մտքերդ, թղթին հանձնիր նաև տպավորիչ երազներդ:
18. Հաճախիր որևէ ակումբ, ըստ քո նախասիրությունների:
19. Մի՛ ամաչիր, իջիր բակ ու ընկերների հետ խաղա վաղուց մոռացված մանկական խաղերը, բռնոցիից սկսած  հալա-մուլայով վերջացրած:
20.Պետք չի նաև մոռանալ հանգստի ու անջատվելու մասին: Եթե նախընտրում ես պասիվ հանգիստը՝ գրքերը, ամսագրերը, հեռուստացույցն ու ինտերնետը քեզ համար են ստեղծված:
Հուսով եմ խորհուրդներս օգտակար կլինեն: Մաղթում եմ ուրախ, դրական, արկածներով ու հաճելի պահերով լի ամառ: 

♥ in the library)

He was sitting in the library with a book in his hands, but he was not reading. He spent every day in the library from 12 to 6, each time taking a different book but not reading it. He lost his job, was dismissed from the university, forgot all his friends and relatives... The reason of his strange behavior was obvious- he fell in love with the librarian.What was she like? Well, a typical young librarian, with eye-glasses, combed hair, serious expression on her face, strict boring clothes, thin and very, very smart. I suppose she was born with eye-glasses and a book in her hand, all class-mates tried to be friends with her, because they'd get high marks, and she knew more than the google itself. Such girls are never loved, they just can't be blond (mother nature creates them brunette), many of them are green & they have a pet instead of a boyfriend or a husband. But as you understood he really loved her, left everything to be with her, to see her. Whereas she didn't even notice him. Why? (you'll ask) Well, she was always reading something, even in the bus, during the shower, while eating, she slept with a book in her hands. She was the biggest book-worm ever, pretty, smart nerd. She even didn't look at him when he invited her to a cafe, turning the page she said- she had no time for such things...
He was in love with her, she was in love with the books...♥

Օրը ցերեկով՝ մառազմ հաղորդում

Ինչքան շա՜տ են տափակ հաղորդումները...Չնայած երևի ավելի ճիշտ կլինի ասել ինչքան քիչ են լավ հաղորդումները: Լավ հաղորդում ասելով՝ նկատի ունեմ նրանք, որոնք նայելուց հետո մի բան մեջդ կավելանա, մի բան կսովորես, թեկուզ աննշան: Չեմ ասում նստես ամբողջ օրը discovery կամ ինտելեկտուալ հաղորդումներ նայես, բայց դե ես նստելով հեռուստացույցի մոտ ենթարկվում եմ մի շատ հետաքրքիր գիպնոզի: Օրինակ երեկ մի ժամ լռվել էի «Արի ամուսնանանք»-ի վրա, էն կարգի էր տարել, որ ինձ կանչում էին չէի լսում: Պատճառը ոչ թե լիաթոք ծիծաղն էր, այլ շոկը: Մի տեսակ հավատս չի գալիս, որ էնտեղ ամեն ինչ լուրջ է: Որոշել եմ ավելի ուշադիր հետևել էդ հաղորդմանը և մանրամասն բլոգ գրեմ:

Ւսկ իմ առավոտյան գիպնոզը ապահովող մյուս հաղորդումը՝ «Օրը ցերեկովն» է: Հավատարիմ հեռուստադիտող ինձ չեմ կարող համարել, քանի որ երբեմն նյարդերս տեղի են տալիս, բայց երբ հաղորդման հյուրն էր Նանան, անգամ աչքս չէի կարող կտրել: Նանան, ըստ իս, էդ հաղորդման SUPERSTAR-ն ա, նախ բավականին հաճախ ա հյուրընկալվում, երկրորդն էլ դուք լսեք ոնց են աստվածացնում մեր ռաբիզների թագուհուն զանգահարողները: In other words NANA IS THE BEST: Դե մի հաղորդման մշտական հյուրը, որ Նանան լինի՝ ես էլ ինչ գրեմ: Նաև նմանացնում եմ Դինային ու Նանային, լրիվ նույն խմորից ոնց որ լինեն, շատերը նույնիսկ ասում են, որ քույրեր են: Բայց զգո՞ւմ եք ինչ գունեղ, պսպղուն, շքեղ, թիթիզ, ճաշակով հաղորդում ա...
Դինոչկան ասող-խոսող, ճարտար լեզվով, ճտպտան ա, ունի անթիվ-անհամար վառ, անհասկանալի ծագման (խիստ տատանվում եմ Ֆիրդուսի ու Մալաթիայի միջև, պիտի անձամբ այցելեմ, որ կողմնորոշվեմ) հագուստով, ոչ պակաս աչք ծակող բիժուտերիայով, որը շատ լավ գնում է տաղավարի ծաղկանախշ գունավոր պատերի հետ: Какая идиллия!!! Բացի ռաբիզ աշխարհի ներկայացուցիչներից հաղորդման պատվավոր հյուր են դառնում շատ անհասկանալի մարդիկ՝ մի հատ թմբլիկ աղջիկ, որը պարուհի էր ու ձեռքի հետ էլ Միսս չգիտեմ ինչ ու որի պապան հաստատ լիքը փող էր տվել, որ իրա պուճուրին ծելեվիզրով ցույց տան (ջա՜ն Դինոչկաս նոր շորեր կառնի): Էն օրը տեսա պարուհի Լարիսային, հազիվ ճանաչեցի էնքան էր քսվել, կոնկրետ չեմ հիշում սվարովսկիապատ տարազով գեղեցկուհին քանի տարեկան ա, բայց ինձնից մի քանի տարով փոքր ա ու ամուսնյակը իրեն հարկավ չի արգելում պարել(17-18-ում ա ամուսնացել?):
Տաղավարում մեկ-մեկ նաև առկայծում են ռեստորանային երգիչներ, նույն ոճի երաժիշտներ (մաքսիմում սինթեզատոր), պարուհիներ ու ինչպես արդեն նշեցի անհասկանալի մասսա: 
Զանգահարող հեռուստադիտողները այդ հաղորդմանը միշտ մաղթում են անխափան եթեր, բայց էլ ի՞նչ եթերի մասին ա խոսքը, եթե տեղով խափանված ա իր անմակարդակությամբ ու  ճաշակի բացարձակ բացակայությամբ: Ճիշտ են ասում էլի, ավելի լավ չէ՞ր Երևանը փակվեր ԱԼՄ-ի տեղը, ամբողջ օրը կամ վաճառվող մեքենաներ են, կամ անճաշակ երգեր տակը՝ վազող տողով ծանոթանալ ցանկացողների համարներով, կամ էլ գովազդ (նույնիսկ գովազդն ա էս ալիքում անճաշակ): Կարապետիչն էլ էսքան չէր նեղվի...

Խավարասերը

Բարև...Ես Խավարասերն եմ, մարդիկ ինձ տառական են ասում ու չստիկներով ընկնում հետևիցս, բայց դե ես չեմ հասկանում այդ ագրեսիան, քանի որ բացի խավարասեր լինելուց, նաև չափազանց խաղաղասեր եմ...
Բոլոր խավարասերները աչքի են ընկնում իրենց ռոմանտիկ բնույթով, մենք շատ զգացմունքային ենք, սիրում ենք լուսինը, լռությունը, մութ խցերի խոնավությունը և ամենակեղտոտ աղբի մեջ էլ մի գեղեցիկ բան կգտնենք: Մենք հոգով արտիստ ենք...
Ես զարմանում եմ՝ ինչո՞ւ են մարդիկ մեզ ատում, ախր մենք նրանց ի՞նչ ենք արել: Բախտս բերել է, որ արագաշարժ եմ, թե չէ արդեն վաղուց արժանացել էի մի ծանր չստիկի հարվածի...Ընդունում եմ, որ պարազիտ եմ (չնայած մարդ արարածից պարազիտ էակ այս աշխարհում չկա), բայց ես ոչ մի վնաս չեմ տալիս ,ավելին նույնիսկ մարդկանց չանհանգստացնելու համար գիշերով եմ զբոսնում և ամենակարևորը, որ չունեմ թևեր և ցավոք «գետնից բարձր» չեմ կարող խաղալ թիթեռների, ճանճերի, մոծակների և մյուս բզեզների նման: Նաև ես շատ եմ վիրավորվում, որ մարդիկ թիթեռներին գեղեցիկ են համարում, իսկ մեզ անպետք և տգեղ, ախր մարդիկ այնքա՜ն մակերեսային են, նրանք չեն կարող տեսնել մեր էությունը, չես պատկերացնի ի՜նչ գեղեցիկ աչքեր ունենք:
 Չեմ կծում ու ոչ էլ թունավոր եմ ու եթե նույնիսկ ունենայի կծելու հնարավորություն միևնույն է՝ չէի կծի, քանի որ ահավոր բարի եմ և ընդունակ չեմ որևէ չարիքի՝ բնությունը ինձ էսպիսին է ստեղծել: Բայց դե, ցավոք, իմ կարճատև կյանքի փորձը ցույց է տալիս, որ տուժում են միայն բարի, անշառ և միամիտ էակները...
Երազում եմ կազմել ամուր ընտանիք, ունենալ խելացի և զգույշ երեխաներ... Մեր մեջ ասած հավանում եմ մի օրիորդի, կողքի նրբանցքից է, երբեմն գիշերային զբոսանքների ժամանակ հանդիպում ենք իրար: Երկուսս էլ ամաչկոտ ենք և դեռևս սահմանափակվում ենք հայացքներով: Սիրում եմ, երբ նա ժպտում ու կարմրում է, ամաչում է իր իսկ ժպիտից, չես պատկերացնի ինչ գեղեցիկ է կարմիրը նրա շագանակագույն այտերի վրա...Ես երևի իրոք սիրահարվել եմ:
Շուտով կմթնի և ես դուրս կգամ որսի եթե կարելի է էդպես ասել: Եթե բախտս չբերի էս անգամ էլ ամենաանպատեհ պահին ինձ մի կին կտեսնի և ամբողջ թաղամասով գոռոցը կգցի, կարծես ես բզեզ չեմ, այլ կենդանի դիակ կամ ինչ որ հրեշ: Մարդ- կանայք շատ տարօրինակ են, նույնիսկ կենդանիները չեն հասկանում իրենց տրամաբանությունը: Երանի՜ ուտելու մի բան գտնեմ այսօր...Երանի՜ տեսնեմ իմ միակի կարմրած այտերը...Երանի՜ այսօր էլ կենդանի մնամ...
Իսկ այժմ ես անհետանում եմ կեսգիշերի խավարի մեջ, լուսնի շողերի ներքո իմ խավարը լի է բազմաթիվ գույներով, ինչպես գորշ մարմնի մեջ իմ մեծ ու խորը հոգին...

Գժանոց

Իմ գժանոցում պակասում է միայն նա,
Թեյս սառել է, լույս՝ չկա,
Գլխիս դարակները լրիվ խառնվել են,
Ու այն ինչ վաղն էր արդեն երեկ է:
Պատերի հետ մի քիչ կբամբասեմ,
Դռներից, որ շատ են ճռճռում,
Ու միգուցե դռները կլռե՞ն:
Կհագնեմ զսպաշապիկս կամովի,
Ու վերջը կտամ էդ անիծյալ դռների,
Որոնք թույլ տվեցին, որ նա հեռանա,
Ու մեր նախկին թատրոնը գժանոց է հիմա,
Հոգեբուժարան՝ուր բժիշկ չկա:
Եվ ո՞վ գիտի, գուցե մի օր երբ նա գա,
Գժանոցի կողքով անտարբեր չի անցնի,
Կարոտախեղդ՝ պալատս նա կմտնի,
Ու գժանոցումս մի գիժ կավելանա...